जिन्दगीको सत्य बाटो
हिँड्न नजान्दै
तय गरेको बाटो
यहाँसम्म आइेपुग्दा
कति बक्ररेखाहरु
टेकिए होलान्
कति अन्जान्पनमा
परिभाषित् भए होलान्
तथापि आइेपुग्यौं
आजको यो मोडसम्म ।
जिन्दगीबाट भाग्न नसकी
कति सुस्केराहरु र्मायौं
शायद .......,
कति पीडाहरुसँग हा¥यौं
शायद ..........,
ती त केवल जोड, घटाऊ
थिए जीवनका,
कहिल्यै नथाकी जिन्दगीका
उकालीहरुमा
तिम्रो हात समाइे उक्लिरहें म
कुनैदिन होला सानो
सुखको संसार भन्दै
कल्पिरहें म ।
भ्यालेण्टाइन गिफ्ट
कुनै कम्पनीको ब्राण्डेट गिफ्ट
मसँग छैन प्रिये
कि म तिमीलाई आज
‘ह्याप्पी भेलेन्टाइन डे’ भनि
विस गर्न सकूँ ।
कति खोज्छ्यौ
राक्षसजस्ता मान्छेहरूको भीडमा
मुटुजस्ता राता गुलाबका फूलहरू
भैगो छोड
यसपाला मेरो मुटु लैजाऊ
जो गुलाबभन्दा कम छैन ।
प्रिय ..अपरिचिता !
सुन्दर शरीरमा
सुन्दर वस्त्र र आभूषणसहित
जब तिमी मेरो आँखा अगाडि आयौ
म त मदहोश भएछु
असीम सुखानुभूतिले !
आँखाहरु अनायासै लोलाए छन्
जब मैले देखेँ
अरमानका अनगिन्ती झलकहरु !
प्रिय ..!
मन खाली हुँदा पो
मधेसतिर पालको घरमा छन् आँधी, हुरि तुफानको डरमा छन् डसना र सिरानीको बास छैन चिसो भुई पराल र खरमा छन् बासी चुलो आगो बल्दैन साँझमा चट्पटे, पानी–पुरीको भरमा छन्
सुहाग रात
तिम्रो चन्चल बैंस
मदहोसी म
कञ्चन नदी
तिम्रा रहरहरु
बगिदिन्छु म
तिम्रा नयन
सुन्दर अभिलाषा
अनिदा पल
आगोका फूल
बिक्षिप्त मनहरु
तुच्छ आभाष
लौ भन तिमीलाई म, फूल दिउँ कि पात दिउँ
नलजाई भन मलाई, ज्यान दिउँ कि साथ दिउँ ।
म त तिम्रो मान्छे भई सकें, तिमीभित्र हराई सकें
यो गल्ती नभन है प्रिय, मनैदेखि मन पराई सकें
बिगारे देश नेताले भन्छौ विदेशमा बसेर,
सपार्ने देश काम नै तिम्ले गरेका के छौ र ?
चिन्ता भए देशको फर्केर नेताको कान समाऊ,
त्यो तिम्रो बाहुबलले साहु देशको धपाऊ ।१।
आऊ न प्रिय ..
जुनतिर हेर्दै मौन बसौं न ।
सुन्दै अन्तरध्वनि, मनको ..
चुपचाप बसौं न ।
छाल के हेर्नु, सागरको
गहिराईमा डुबौं न ।
बन्द हड्ताल राजनीति दलको पेवा भयो
राष्ट्रको सम्पत्ति तिनीहरूलाई मेवा भयो ।
जनताहरु मरुन् कसलाई के मतलब छ र ?
भ्रष्टाचार त यिनीहरूले दिने सेवा भयो ।
घर छेउको बकैनाको रूख
टोड्कै टोड्का बनायो लाहाँचेले ठुँगेर ।
ठीक त्यसै गरी
टोड्कै टोड्का भएको छ
मेरो आमाको सपना
अर्थात गोर्खाल्याण्ड ।
सपना ठुँङ्ने अरू कोही नभएर
चुच्चो नभएका बुद्धु नेताहरू हुन्
सुवास, हर्क र बिमल ।
जसको पखेटै छैन
आश्वासनको ललिपप बाँड्न पुग्छ
भोकमरीको सुदुर देशमा
जसको खुट्टामा नङग्रै छैन